آموزش و استعداد یابی
بر اساس یافته های روان شناسی و علوم تربیتی،سال های پیش از دبستان در رشد و تربیت کودکان نقش اساسی و تعیین کننده ای دارد. بسیاری از پژوهشگران و سیاستگذاران امر آموزش، روی آموزش مهارت های پیش دبستانی و دبستان تاکیید دارند و از این بین تاکیید ویژه آنها بر آموزش زبان مادری، ریاضیات و مهارت های هوشی-هنری است. حضور کودک در مهد کودک یا دوره آمادگی این امکان را فراهم می کند تا ارزیابی دقیقی روی هر کودک انجام شود که آیا مطابق با سن خود، مراحل رشد را طی می کند یا نه ،تاخیر در رشد کودکان که می تواند زمینه ساز عقب ماندگی آن ها را فراهم کند در این محیط ها به سرعت شناسایی می شود و امکان بازپروری را فراهم می کند.
این نکته بسیار مهم را همه ما میدانیم که کودک زیر ۷ سال را نباید به طور مستقیم آموزش داد و برای آموزش او باید از روشهای تخصصی و عینی کمک بگیریم. همچنین همه ما میدانیم که آموزش تنها به آموزش‌های رسمی محدود نمی‌شود.
استعداد یابی و پرورش خلاقیت
شناسایی و کشف استعدادهای پنهان کودکان هرچه در سنین پایینتر ایجاد شود، بهتر است و نتیجه بیشتری در پی خواهد داشت. این کار باعث میشود هم دیدگاه آنها در مورد شغل آیندهشان سریعتر شکل بگیرد و پرورش یابد و هم از نظر روحی – روانی در این زمینه تقویت شوند. تمام انسانهای این کره خاکی هرکدام با استعداد و توانایی خاص خودشان به دنیا آمدهاند. برخی از این استعدادها هیچگاه تشخیص داده نمیشوند و با مرگ فرد، دفن میشوند.عدم شناخت استعدادهای فردی باعث بیمصرف ماندنشان میشود و برعکس تشخیصشان باعث شکوفایی و رشد بیشترشان. مشکل اصلی وقتی بروز میکند که کودک قرار است در مسیری قرار بگیرد و انتخاب کند و راهی را پیشرو دارد که قبلا اطرافیانش طی نکرده اند و تازگی دارد. در چنین شرایطی شناخت استعدادها و تواناییهای خاص کودک که قبلا به کمک بزرگترهایش اتفاق افتاده است، به او کمک میکند تا مسیر خود را روشنتر ببیند و راحتتر و مصمم‌تر انتخاب کند.
