اهداف آموزش و پرورش پیش دبستانی
اهداف رفتاری، سه شاخص بسیار مهم دارند:
الف ) قابل مشاهده و اندازه گیری هستند.
ب ) معیار دارند. برای مثال: اگر دانش آموز دبستانی به ۸۰ درصد سوالات پاسخ بدهد، این معیار است. معیار، ملاک قبولی دانش آموز را مشخص می کند.
ج ) هدف رفتاری، شرایط را مشخص می کند.
هدفهای ما در دوره پیش دبستانی، عبارتند از:
۱-ایجاد رشد هماهنگی در دانش آموز. این رشد عبارت است از: رشد عاطفی، شناختی، جسمانی و معنوی.
۲-تقویت نظم و انضباط در دانش آموز
۳-علاقمند کردن کودک به محیط دبستان
۴-کنترل عواطف دانش آموز تا او به درستی ابراز وجود کند.
۵-پرورش حواس پنجگانه
۶-پرورش دقت
۷-پرورش خلاقیت و کنجکاوی
۸-ایجاد عادات بهداشتی و ایمنی
۹-پرورش و سلامت جسمی و روانی دانش آموز
۱۰-زمینه سازی برای آموزش دبستانی
۱۱-پرورش نظم ذهنی دانش آموز تا با اراده خود، آموزشها را دنبال کند.
پرورش خودپنداری مثبت، هدف مهمی در تمام مقاطع تحصیلی است. تقویت خودپنداری در آموزش پیش دبستانی، همچون مقاطع دیگر، مهم است، زیرا رابطه ای بسیار قوی، بین تقویت، ایجاد خودپنداره و پیشرفت تحصیلی کودک در مقاطع مختلف، وجود دارد. نکته قابل انتقاد در نظام آموزشی، این است که بسیاری از معلمان، نه تنها خودپنداره کودک را تقویت نمی کنند، بلکه آن را تخریب می کنند . مربی باید تربیت کننده باشد، نه اینکه دانش آموز را تحقیر کند. تقویت خودپنداره کودک، باید سرلوحه فعالیتهای تربیتی والدین و مربی پیش دبستانی قرار بگیرد. نکته مهم، ایجاد فرصت های یادگیری است که دانش آموز در آنها، احساس موفقیت بکند و در خودپنداره وی موثر باشد. یکی از اهداف این دوره، شناخت کودک است که از راه مشاهده نیز، می توان به این هدف نائل گشت. افرادی مثل مونته سوری و دکرولی، عقیده داشتند که دانش آموز پیش دبستانی را باید در حین فعالیت های آزاد مشاهده کرد.
یکی دیگر از اهداف پیش دبستانی، تعدیل درون نگری کودک و توجه کودک پیش دبستانی، به اشیاء، پدیده ها و اموری است که در بیرون قرار دارند، در نتیجه، او جهان بینی بهتر و شناخت بیشتری از مسائل به دست می آورد. هنگامی که ما توجه دانش آموز را به محیط بیرونی معطوف می کنیم، او بیشتر به روابط، رغبت ها، مفاهیم اساسی، پدیده ها، خصوصیات اشیاء و روابط اشیاء و پدیده ها دقت می کند. این امر لزوماً موجب جهان بینی عینی تری در ذهن کودک پیش دبستانی خواهد شد. خانه، مدرسه و پیش دبستانی، همه جا جزء زندگی فرد است و بین زندگی در خانه و پیش دبستانی، نباید تفاوت باشد. ما باید فضای پیش دبستانی را طوری آماده سازیم که با انگیزه ها، علائق و تجارب کودک هماهنگ باشد. آموزش و پرورش برای زندگی است، یعنی تعلیم و تربیت کودکان، برای این است که بچه بتواند زندگی کند. به گفته دیویی: تعلیم و تربیت، همان زندگی است. در تمام مراحل تربیت، اگر محتوا طوری ارائه شود که با زندگی کودک عجین نشده باشد، کودک علاقه ای به آنها نشان نمی دهد. اگر مسائل پیش دبستانی، با زندگی واقعی دانش آموز و کودک پیش دبستانی ارتباط نداشته باشد، منجربه بی میلی و بی رغبتی کودک می شود. هر چه ارتباط بیشتری بین موضوع درسی، فعالیت های پیش دبستانی و زندگی واقعی کودک ایجاد شود، موجب میل و رغبت کودک به این مسائل خواهد شد.
[/av_textblock]