این که آیا شما پدر و مادر رنج آور یا مسافر بدشانس هستید که در یک ردیف همسایه نشسته اید ، یک نوزاد گریه در هواپیما هرگز سرگرم کننده نیست. ما همه آنجا بوده ایم. در حالی که هواپیما در حال صعود یا پایین آمدن است ، کودک احساس ترسناک احساس گوش و گوش خود را به وجود می آورد ، و نجوا که تبدیل به یک لرزش بلند می شود ، کابین را پر می کند.
البته دلایل زیادی وجود دارد که ممکن است کودک در هواپیما گریه کند. احساس ناراحتی ، فرسودگی ، گرسنگی ، تنهایی ، بی حوصلگی ، عصبانیت ، درد و ناآرامی عمومی همه با صدای و صدای اشک بیان می شود ، اگر نه یک سقوط کامل. اما توافق کلی وجود دارد مبنی بر اینکه فشار ناشی از پرواز در ارتفاع ، تحمل آن برای نوزادان و کودکان نوپا دشوار است. دکتر سیمون بار ، مشاور جراح گوش ، بینی و گلو در انگلستان ، به علم زنده گفت: یک تفاوت اساسی آناتومیکی بین گوش نوزاد و بزرگسال وجود دارد. [چرا نوزادان به سختی چشمک می زنند؟
یکی از روانشناسان مهد کوک فرزندان آفتاب بیان کردند: “مطمئنا یكی از اصلی ترین دلایلی كه نوزادان روی هواپیما ها گریه می كنند ، این است كه از نظر فشار در گوش میانی خوب نیستند ، زیرا لوله یك اوستاشیایی شیرخوار به طور كلی و همچنین [در میان بزرگسالان” عمل نمی كند.
لوله استاش کانالی است که گوش میانی را به نازوفارنکس وصل می کند – گلو فوقانی و پشت حفره بینی. اصولاً این لوله فشار داخل گوش میانی را کنترل می کند و آن را برابر با فشار هوا در خارج از بدن می کند. لوله استاش بیشتر اوقات بسته می شود و فقط برای فعالیت هایی مانند خمیازه کشیدن ، بلع و جویدن باز می شود ، که اجازه می دهد تا هوا از طریق گذر بین گوش میانی و نازوفارنکس عبور کند. هنگامی که فشار اتمسفر به سرعت تغییر می کند ، باعث ایجاد احساس ناگهانی انسداد در گوش (مانند هنگام مسافرت هواپیما) می شود ، بیشتر بزرگسالان برای باز کردن لوله و مساوی فشار درون گوش میانی ، خمیازه می کشند یا بلع می زنند.
چرا دلبستگی ایمن بسیار مهم است؟
یک پیوند دلبستگی ایمن به کودک شما یاد می دهد که به شما اعتماد کند ، احساسات خود را به شما منتقل کند و در نهایت نیز به دیگران اعتماد کند. همانطور که شما و کودک شما با یکدیگر ارتباط برقرار می کنید ، کودک شما یاد می گیرد که چگونه یک احساس سالم از خود داشته باشیم و چگونه در یک رابطه دوست داشتنی و همدلی قرار بگیریم.
دلبستگی ایمن باعث می شود قسمت هایی از مغز کودک شما که مسئولیت رشد اجتماعی ، عاطفی و ارتباطات و روابط اجتماعی را بر عهده دارد ، به بهترین وجه ممکن رشد و توسعه پیدا کنند. این رابطه پایه و اساس توانایی فرزند شما برای برقراری ارتباط با دیگران به روش سالم می باشد. خصوصیاتی که ممکن است در روابط بزرگسالان مانند آن همدلی ، درک ، عشق و توانایی پاسخگویی به دیگران به آنها داده شود ، برای اولین بار در دوران کودکی آموخته می شود.
هنگامی که نوزادان باند پیوند ایمنی برقرار می کنند ، بهتر قادر به:
- تحقق روابط صمیمی را توسعه دهید
- تعادل عاطفی را حفظ کنید
- نسبت به خودشان احساس اعتماد به نفس و خوبی دارند
- از بودن در کنار دیگران لذت ببرید
- بازگشت از ناامیدی و از دست دادن
- احساسات آنها را به اشتراک بگذارید و به دنبال پشتیبانی باشید
پیوند ضمیمه ایمن نیز برای شما مناسب است
طبیعت به مادران و همچنین نوزادانشان برنامه ریزی کرده است تا از طریق دلبستگی ایمن ، یک تجربه “سقوط در عشق” داشته باشند. شادی که شما هنگام ارتباط با کودک خود تجربه می کنید ، طولانی می شود تا خستگی را از کمبود خواب و استرس یادگیری نحوه مراقبت از کودک خود برطرف کنید. روند پیوند ، اندورفین ها را در بدن شما آزاد می کند که به شما انگیزه می دهد ، به شما انرژی می دهد و باعث می شود احساس خوشبختی کنید. ایجاد یک دلبستگی ایمن با کودک شما ممکن است کمی تلاش کند ، اما جوایز برای هر دوی شما بسیار زیاد است.
نکاتی درباره والدین برای ایجاد دلبستگی ایمن
ضمیمه ایمن یک شبه اتفاق نمی افتد. این یک همکاری مداوم بین شما و کودک شما است. با گذشت زمان ، درک فریادها ، تفسیر سیگنال ها و پاسخگویی به نیازهای کودک به غذا ، استراحت ، عشق و آسایش آسان تر می شوید – سعی کنید همانطور که در مورد یکدیگر می آموزید در کنار خود و کودک خود صبور باشید.
دلبستگی ایمن با مراقبت از خودتان شروع می شود
نوزادان وقتی در حالت آرام و هوشیار قرار می گیرند به طور مؤثر ارتباط برقرار می کنند و همینطور با شما رفتار می کنند. تا آنجا که ممکن است سخت باشد ، برای ساختن یک پیوند دلبستگی ایمن با نوزاد خود ، باید از خود مراقبت کنید.
سعی کنید خواب کافی داشته باشید. کمبود خواب می تواند شما را لجباز ، بی لیست و تحریک پذیر کند. بعضی از والدین برای تجارت شبانه (دو روز تعطیل ، دو شب تعطیل) یا حداقل یک صبح در هفته برای دیر خوابیدن مفید بوده اند.
در اطراف خانه از پشتیبانی بخواهید. به خصوص در مراحل نوزادی ، به همان میزان ممکن از همسر ، خانواده یا دوستان خود کمک بگیرید.
برنامه مدتی را دور کنید. مراقبت از یک نوزاد خردسال خواستار است و گرفتن مدتی طولانی می تواند به شما کمک کند والدین به طور مؤثر تری کمک کنند. یک ساعت در کافی شاپ ، پیاده روی ، کلاس یوگا یا انجام کاری که می خواهید انجام دهید می تواند منظره و انرژی تازه ای را فراهم کند.
یافتن راه هایی برای آرام کردن خود در مواقع استرس زا
از آنجا که نوزادان نمی توانند به صورت کلامی ارتباط برقرار کنند ، به خصوص با علائم اضطراب یا استرس همراه هستند. نوزادان برای آرام کردن به کمک بیرونی احتیاج دارند. اما یک مراقب اضطراب در واقع می تواند بر استرس کودک بیفزاید ، و این باعث می شود که تسکین آنها سخت تر شود. وقتی احساس استرس می کنید ، سعی کنید قبل از تعامل با کودک ، روش هایی برای آرامش پیدا کنید.
یک نفس عمیق بکش. این ممکن است به معنای این باشد که کودک شما یک دقیقه بیشتر گریه کند تا بتوانید قبل از بلند کردن کودک نفس عمیق بکشید و سعی کنید آنها را آرام کنید.
تیم. فکر نکنید که باید خودتان این کار را انجام دهید. سعی کنید برای کمک به نگه داشتن یا مراقبت از کودک خود در اوقات سخت و طاقت فرسا در روز ، به کمک همسر ، دوستان ، اعضای خانواده یا کودک نگهدار خود بگردید.
قدم زدن. هوای تازه و تغییر منظره می تواند شگفتی هایی برای شما و کودک شما ایجاد کند. در مواقع خاص استرس زا ، سعی کنید تغییری در محیط ایجاد کنید و ببینید آیا این به شما و کودک شما کمک می کند آرام شود.
نکته 1 ایجاد دلبستگی ایمن: یاد بگیرید علائم منحصر به فرد کودک خود را یاد بگیرید
همانطور که والدین چند کودک می دانند ، هیچ فرمول ساده ای برای تأمین نیازهای کودک وجود ندارد. از بدو تولد ، هر کودک شخصیت و ترجیحات منحصر به فردی دارد. سیستم عصبی هر کودک نیز بی نظیر است. برخی از نوزادان ممکن است از سر و صدا و فعالیت خیس شوند ، در حالی که برخی دیگر ممکن است آرام و ساکت را ترجیح دهند. نکته مهم این است که نشانه های کودک خود را بیاموزید و متناسب با آنها به آنها پاسخ دهید.
حتی اگر همه صداها و گریه ها در ابتدا ممکن است یکسان به نظر برسند ، کودک شما با استفاده از صدا و حرکات با روش های مختلفی ارتباط برقرار می کند. پشتی قوسی ، صورت خالی ، چشمهای محکم بسته ، مشت های پیچیده شده ، ساییدگی چشمها ، حرکات بیش فعالی یا دیوانگی – همه این علائم چیزی راجع به وضعیت عاطفی و جسمی کودک شما ارتباط می دهند. وظیفه شما این است که به یک “کارآگاه حسی” تبدیل شوید و دریابید که کودک شما چه ارتباطی برقرار می کند و چگونه به بهترین وجه پاسخگو است.
در مورد علائم مربوط به نیازهای حسی آنها ، حالات صورت و حرکات بدن کودک خود را تماشا کنید. به عنوان مثال ، کودک شما ممکن است وضعیت بدن خود را تنظیم کرده یا چهره خود را تغییر دهد ، یا بازوها و پاهایش را در پاسخ به صدای شما حرکت دهد تا نشان دهد سرماخوردگی است یا نیاز به نگه داشتن و نوازش دارد.
با انواع صداهایی که کودک شما ایجاد می کند و این اصوات به چه معنی است آشنا شوید. به عنوان مثال ، صدای “من گرسنه هستم” ممکن است یک فریاد کوتاه ، کم صدا باشد ، در حالی که صدای “من خسته ام” ممکن است یک صدای صدای ناخوشایند باشد.
توجه داشته باشید که نوع لمسی که کودک شما از آن لذت می برد و فشارهایی که از آن لذت می برد را احساس می کنید. تقریباً با هر لمس نوزاد متولد شده در مورد زندگی می آموزد. هرچه لمس شما بیشتر حساس تر باشد ، کودک شما دنیا را به مکانی آرامش بخش می یابد.
به انواع حرکات ، صداها و محیط هایی که کودک شما از آن لذت می برد توجه کنید. بعضی از نوزادان با حرکت راحت می شوند ، مثل تکان دادن یا پیاده روی در جلو و عقب ، در حالی که برخی دیگر به صداهایی مثل موسیقی نرم یا تغییر محیط مانند حمل در خارج پاسخ می دهند.
گاهی اوقات نوزادان مهم نیست که چه کاری انجام می دهید ، مانند دندان پا ، بیمار یا تحول بزرگ رشدی. هنگامی که این اتفاق می افتد ، تلاش خود را برای برقراری ارتباط و آرامش کودک ادامه دهید. صبر ، عشق و مراقبت شما به نفع کودک است حتی اگر آنها همچنان هیاهو کنند.
مراقب فشار همسالان خانواده و دوستان خوب باشید. آنچه برای کودک آنها کار کرده است ممکن است برای شما مفید نباشد. با آموختن آنچه در آرامش و آرامش کودک شما لازم است ، شما اعتماد به نفس را آغاز می کنید ، و کودک شما روند یادگیری نحوه تسکین خود را آغاز می کند.
نکته 2: خوردن ، خوابیدن و فرصت هایی برای دلبستگی ایمن
بسیاری از علائم و علائم اولیه کودک شما در مورد نیاز به غذا و استراحت مناسب است. افزایش تعداد دفعات تغذیه یا اضافه کردن برخی اوقات اضافی برای استراحت در صورت لزوم می تواند باعث تغییر بزرگی در توانایی کودک شما در هنگام بیدار شدن درگیر و تعامل شود.
بدون استراحت مناسب ، کودک نمی تواند آرام و هوشیار باشد و آماده همکاری با شما باشد. نوزادان خواب زیادی دارند (اغلب 16-18 ساعت در روز در چند ماه اول) ، و سیگنال خواب آنها بیشتر از آنچه انتظار دارید می آید. غالباً ، کودکانی که دچار سبقت هستند می توانند بیش از حد هوشیار عمل کرده و دیوانه وار حرکت کنند. شما ممکن است این انرژی را به دلیل دعوت برای مشارکت اشتباه کنید ، اما این روش کودک شماست که بگویید زمان خواب باید 30 دقیقه قبل باشد.
گرسنگی همچنین دلیل بسیاری از نشانه های اولیه کودک شما خواهد بود. برنامه ها مفید هستند ، اما شکاف های رشد و تغییرات رشد ممکن است باعث شود نیاز کودک شما هر چند هفته تغییر کند ، بنابراین توجه دقیق به علائم و سیگنالهای منحصر به فرد آنها مفید است.
نکته 3: با کودک خود صحبت کنید ، بخندید و بازی کنید
اهمیت تفریح ، بازی کردن ، نگه داشتن و به اشتراک گذاشتن شادی با کودک شما قابل اغماض نیست. لبخندها ، خنده ها ، لمس و تعامل به همان اندازه برای رشد کودک به اندازه غذا و خواب مهم هستند. زبان بدن ، صدای صدا و لمس دوست داشتنی همه راه های مهم برقراری ارتباط با کودک شما هستند.
وقتی علائمی را مشاهده می کنید که کودک شما می خواهد بازی کند ، سعی کنید آرامش داشته باشید و سپس از تبادل لبخند ، چهره های خنده دار و خوشگذرانی با کودک خود لذت ببرید. اسباب بازی ها ، کتاب ها و موسیقی می توانند یک نقطه شروع مفید برای بازی باشند ، اما غالباً تنها چیزی که در آن طول می کشد یک بازی زیرچشمی نگاه کردن یا صدای احمقانه برای دعوت کودک شما به تعامل است. نوزادانی که دارای سیستم عصبی توسعه نیافته هستند می توانند خیلی سریع از بین بروند ، بنابراین مراقب علائمی باشید که باید کودک شما از بازی خارج شود زیرا آنها بیش از حد تحریک شده اند. اگر در مورد نحوه بازی با کودک خود احساس ناراحتی یا عدم اطمینان می کنید ، سعی کنید ادامه دهید. هرگونه ناراحتی یا خجالت باید از بین برود وقتی شادی های تعامل با فرزند خود را تجربه می کنید.
نکته 4: دلبستگی ایمن نیازی نیست که شما والدین “کامل” باشید
لازم نیست همیشه پدر و مادر کامل باشید تا بتوانید با کودک خود پیوند برقرار کنید. فقط تلاش خود را بکنید و اگر همیشه نمی دانید کودک شما چه می خواهد نگران نباشید. آنچه دلبستگی را به جای ناامن بودن ایمن می کند ، کیفیت و پاسخگو بودن تعامل با کودک شما و تمایل به توجه و تعمیر یک سیگنال از دست رفته است.
نکته 5: در روند اتصال دلخواه از پدران غافل نشوید
در خانواده هایی که مادر نان آور است و پدر در خانه می ماند ، برای پدر – به عنوان سرپرست اصلی شیرخوار – ارتباط عاطفی با کودک خود نیز مهم است. نوع وظیفه چند وظیفه ای که برای مراقبت از کودک لازم است در حالی که به طور همزمان با کودک بهم وصل می شود ، می تواند برای پدران سخت تر باشد (اطلاعات راحت تر در قسمت هایی از مغز که به عنوان corpus callosum در زنان شناخته می شود ، سفر می کنند و کار چندوجهی از این طبیعت را آسان می کنند). با این حال ، با کمی تلاش بیشتر ، پدران هنوز می توانند به همان نتایج برسند.
پدرها به عنوان سرپرستان اصلی کودک خود می توانند فعالیتهایی را که شامل موارد زیر است به اشتراک بگذارند:
با شیشه خوراندن. با نگاه کردن به چشمان کودک ، لبخند زدن و صحبت کردن ، پدر می تواند با کودک خود پیوند ویژه ای برقرار کند.
صحبت کردن ، خواندن یا خواندن با کودک خود است. حتی اگر کودک شما درک نمی کند که چه می گویید ، با شنیدن صدای آرام و اطمینان پدر ، امنیت را به شما منتقل می کند.
- بازی کردن زیرچشمی و آینه کردن حرکات کودک شما.
- تقلید از صداگذاری صدا و صدای سایر صدای کودک خود را.
- تا حد ممکن کودک خود را نگه دارید و لمس کنید. پدران می توانند در طول فعالیت های روزانه کودک را با استفاده از یک ناقل کودک جلو ، کیسه و یا سورتمه در نزدیکی خود نگه دارند.
- اجازه دهید کودک بافت های مختلف چهره پدر را حس کند.
- چالش هایی برای ایجاد دلبستگی ایمن با کودک شما
در حالت ایده آل ، یک پیوند دلبستگی ایمن بدون دردسر ایجاد می شود. اما اگر یا شما یا کودک شما با مشکلی روبرو هستید که توانایی شما در استراحت و تمرکز روی یکدیگر را مختل می کند ، یک اتصال دلبستگی ایمن می تواند به تأخیر بیفتد یا قطع شود.
چالش هایی در نوزادان که می توانند بر دلبستگی ایمن تأثیر بگذارند
بیشتر نوزادان برای برقراری ارتباط با مراقبان خود متولد می شوند ، اما بعضی اوقات نوزادان دارای مشکلاتی هستند که در راه دلبستگی ایمن به وجود می آیند. این شامل:
- نوزادان دارای سیستم عصبی به خطر بیافتند
- نوزادانی که در رحم یا زایمان دچار مشکل شده اند
- نوزادان با مشکلات سلامتی در بدو تولد یا در سنین بسیار کم
- نوزادان نارس که وقت خود را در مراقبت های ویژه سپری می کردند
- نوزادانی که هنگام تولد از سرپرستان اصلی خود جدا شده بودند
- کودکانی که یک سری سرپرستان را تجربه کرده اند
هرچه زودتر مشکلات چالش برانگیزتری شناسایی شوند ، اصلاح آنها آسانتر می شود. برای کمک ، می توانید به پزشک متخصص اطفال خود ، یک متخصص بهداشت روان در نوزاد یا شخصی که در مداخله اولیه آموزش دیده است ، مراجعه کنید.
چالش هایی در والدین که می توانند وابستگی ایمن را تحت تأثیر قرار دهند
والدینی که خودشان در هنگام شیرخوارگی پیوند دلبستگی ایمنی را تجربه نکرده اند ، ممکن است از لحاظ عاطفی با نوزادان خود در ارتباط باشند. چالش های دیگری که می تواند در راه توانایی پیوند با کودک شما به وجود بیاورد عبارتند از:
- افسردگی ، اضطراب یا سایر مشکلات عاطفی
- مشکلات دارویی یا الکل
- استرس زیاد (از مشکلات مالی ، عدم پشتیبانی ، کار اضافی و غیره)
- تاریخ کودکی سوءاستفاده ، نادیده گرفته یا هرج و مرج
- زندگی در یک محیط ناامن
- عمدتا خاطرات منفی از تجربیات کودکی شما است
