بچه ها علاقه دارند که کا مربوط به خودشان را انجام دهند و مزه ی موفقیت را بچشند. کودک از آموختن چیز های گوناگون لذت برده و با انگیزه میشود.کودک تقلید کردن را دوست دارد و بیشتر کار های والدینش را انجام میدهد.
وقتی یک کودک به مادرش میگوید لباسش را بدون کمک کسی پوشیده او به خودش افتخار میکند. در اکثر موارد کودک از خوشحالی والدینش خوشحال میشود و کار های موفقیت آمیز انجام میدهد.
اما اگر پدر و مادر کودک برای انجام دادن کارهای معمولی اورا تشویق کنند، برای مثال هنگام غذا خوردن یا دستشویی رفتن به او افتخار کنند.
راجب آموزش دستشویی رفتن به کودکان بیشتر بخوانید
او احساس میکند برای هرکاری باید مورد تشویق قرار گیرد، و چنین کودکی دنبال درک حس موفقیت نیست. و همه ی کار هایش را بخاطر پاداش و تشویق شدن توسط والدینس انجام میدهد.
در ادامه چنین کودکی هر کاری را بخاطر دریافت پاداش از والدین انجام میدهد. و همیشه فکر میکند چون لباسش را خودش برتن کرده حتما مادرش باید اورا تشویق کند.
کودکتنی که همیشه و مدام مورد تحسین قرار میگیرند، دیگر حرف والدینش را جدی نمیگیرد و به نبوغ خودش گمان میکند.
پیش خودش تصور کیند که آیا همه ی کار های او مهم و عای هستند. این طور بچه ها همه ی کار هایشان شرطی میشود. تا زمانی که پاداشش را نگیرد کاری را نمیپزیرد.
تشویق کردن بیش از اندازه کودک آینده ی آن ها را از همه نظر مورد خطر قرار میدهد.
وقتی بیش از حد کودک برای کاری تشویق میشود، کودک تصور میکند برای اینکه از تشویق ها محروم نشود باید همواره تلاش کند.
اگر والدین به اهمیت تشویق دیگران پی ببرند و پقدر این کار برروی آن ها اثر دارد. به زیان های تشویق های بیش از اندازه پی میبرند.
برای مثال به کودکتان بگویید زمانی که کار درستی انجام میدهد. خودش به خوش افتار کند. و شما کودکتان را بغل کنید و به کو لبخند بزنید و با نگاه آن را مورد تایید قرار دهید.
[/av_textblock]
